İKİ DİL BİR BAVUL

Bugüne kadar nasıl izlemedim ki? sorusuyla bitirdiğim bir film...

Filmin ilk karesinde çok güzel plan görüp, tebrik ederek başladım filme.Daha o güzelim kare geçer geçmez ilk çekim hatası gözüme çarptı, hemen ardından birtane daha... Ülen nasıl çekim bu, kim çekmiş bunu, göt kalkmışlığıyla başladı yani benim için film...Çok biliyorum ya bu işi... Ancak hikayeye girdiğinde aklım başıma geldi ve düşündüklerimden pişman oldum...

Filmin öyküsünü kısaca kopyalayıp yapıştırayım tayfa.

İki Dil Bir Bavul üniversiteden yeni mezun olmuş ve uzak bir Kürt köyüne atanmış Türk öğretmenin bir yılını, onun okula yeni başlayan ve Türkçe bilmeyen çocuklarla yaşadıklarını anlatır. Bir yıl boyunca öğretmenin farklı bir topluluk ve kültür içindeki yalnızlığına, çocuklar ve köylülerle yaşadığı iletişim problemine, çocuklardaki değişime tanık oluruz. Bu süreç boyunca öğretmen ve çocuklar birbirlerini yavaş yavaş tanımaya ve anlamaya başlarlar.

Film belgesel türünde ve gayet başarılı. Film bir yılda çekilmiş. O kadar doğal tepkiler ve konuşmalar var ki... Bu fikri çekmek çok zor tayfa, çocuklarla  film çekiyorsun ki, çocuklarla çalışmak inanılmaz zordur...Kafanda düşündüğün ve yarattığını onlarla bir türlü birleştiremez deli olursun... İşte bu filmde bunu başarmışlar, ne kadar çile çekseler de... Çile diyorum çünkü çocuklarla iş yapıyorsunuz ve bu çocuklar Türkçe bilmiyorlar. Bu handikaplara rağmen harikulade doğal tepkilerini ve konuşmalarına şahit oluyoruz.
Doğuda ki hayatı, eğitimi, yaşam kalitesini direkt olarak öne sürmüşler, hatta gayet açık bir şekilde tokatı yanağımıza yemişiz... Orası neresi? Orası Türkiye'mi? Hala öyle yaşam kaldı mı? diye sorar durursunuz sevgili yeni nesil dostlar... Dolu dolu tartışma konusu bıraktı ardında bu film. Teknik hatalara girmeye hiç gerek yok. Zaten aldığı ödüllere baktığınızda bunu anlayabiliyorsunuz.
Bu filmi lüks hayatınıza, vurdum duymazlığınıza, kendini beğenmişliğinize, isyanlarınıza karşı bir tokat olarak alın lütfen o narin yanaklarınıza... Bir kez daha sorgulayın, düşünün...
Yapımcılara, senaristlere, yönetmenlere, çocuklara ve filmde tüm emeğe geçenlere yekten büyük bir teşekkür ediyorum...